Blogpost

Schoolleiders en het bedrijfsleven in de Zaanstreek weten dat leerlingen goede stageplekken nodig hebben en dat stageplekken niet zomaar aan komen waaien.  Om passende stageplekken te vinden moeten scholen weten wat de behoeftes van lokale ondernemingen zijn. Ondernemers van hun kant, willen waarborgen dat toekomstige werknemers kunnen doen waar het bedrijf voor staat.

En zo is het logisch dat scholen en het bedrijfsleven elkaar regelmatig zien en spreken.

Zaanse bedrijven naar school

Op 7 oktober waren Zaanse bedrijven uitgenodigd bij het Zuiderzee College in Zaandam om kennis te maken met de stage behoeften van vmbo-leerlingen van de theoretische leerweg (TL-ers). Dit zijn slimme leerlingen van rond de 15 die weten welk beroep ze later willen uitoefenen.

Tineke Alberts van het TRIAS Business Point in Krommenie had mij uitgenodigd de bijeenkomst bij te wonen. We waren niet samengekomen voor zomaar een goede babbel. De bedoeling was dat TL-ers aan scholen en het bedrijfsleven helder maakten waar ze behoefte aan hebben als het om stage lopen gaat.

De participanten waren verdeeld over tafels en aan elke tafel zaten mensen uit het bedrijfsleven, TL-ers en docenten. Aan de volwassenen de taak om de TL-ers te vragen wat precies een TL-er is, wat hun beroepskeuze is, wat hun ervaring is tot nu toe en verder alles wat je zou kunnen of willen vragen. Bij mij aan tafel zaten twee jongens. Een wist zeker dat hij bij Defensie wilde. De ander wordt zeker fietsenmaker. Beide waren zeer communicatief en het was een genot om bij hun aan tafel te zitten.

Een uitdagende gesprek

De jongen die bij Defensie wilde werken, had een probleem: hij wilde stage lopen maar dat kon niet wegens bezuinigingen bij Defensie. Bij gebrek aan beter heeft hij vakken gevuld bij de Albert Heijn. Alles kon, zei hij, behalve een kantoorbaan. Dat was echt niet aan hem besteed. Een ondernemer bij ons aan tafel vroeg of hij misschien interesse zou hebben in een stageplek bij de beveiliging. 

Ik raakte nieuwsgierig naar de redenen van de ene jongen om bij Defensie te willen werken. Ik was benieuwd naar waarom hij hiervoor had gekozen. Als je alle mogelijkheden van de wereld voor je hebt, waarom zou je kiezen om je land op die manier te dienen en mogelijk dood te gaan? Ik heb hem een reeks vragen gesteld. Is Defensie bij hen op school langs gekomen? Nee. Het is wel zo dat zijn ouders in dienende beroepen zitten – de een bij de politie, de ander bij het marechaussee.  Hij voelde zich niet tot een van beide getrokken. Was het de waakzaamheid die hem aantrok? Daarop had hij geen antwoord. Om een beter beeld te krijgen van zijn kernwaarden vroeg ik: als kind, wat was je meest gelukkige moment?  Beide jongens wisten meteen het antwoord: op een opendag van de Landmacht, toen ze 10 jaar oud waren, kregen ze een geweer in handen. Dit sloot perfect aan bij hun spelletjes thuis en toen wist de een het zeker: Defensie.

Hoe jonger hoe beter

Ik dacht terug aan een televisieprogramma van een paar jaar geleden, waarin een onderzoekscentrum in het oosten van Nederland veel tijd vrijmaakte om scholieren welkom te heten in hun centrum. Het doel van het centrum is kanker de wereld uit te helpen. Kankerbestrijding is niet hun ambitie, ook al werken ze er aan. Ze denken dat het mogelijk is om kanker in het geheel te voorkomen of op zijn minst snel in de kiem te smoren. Tijdens hun excursie mochten de scholieren aan alles ruiken en voelen. De directeur was heel helder over waarom hij zo veel tijd besteedt aan het begroeten van de kinderen en zijn faciliteit open te stellen aan hun nieuwsgierige blikken: als kinderen geïnspireerd raken, heb je kans dat ze hun interesse voortzetten in hun studie en heeft het centrum toekomstige onderzoekers.

Het vinden van een goede stageplek, zo blijkt, begint al op de lagere school. Hier is dus NETSHEILA’s uitdaging aan bedrijven en organisaties in Nederland: wil je de toekomstige medeweker van je bedrijf nu al inspireren, organiseer opendagen voor basisschoolkinderen en laat ze snuffelen.

Lin McDevitt-Pugh